معنی سلاحی جنگی

راکت

سیاف

تیربار. مسلسل

رزمی

قمه، باتون، پنجه بوکس، تبرزین، تیر، زوبین، گرز، گیوتین، نیزه

سلاحی. [س ِ] (ص نسبی) سلاحدار. (شرفنامه ٔ منیری) (آنندراج). سپاهی. (غیاث). سلاحدار. ساز جنگ برخود برگرفته. سپاهی. (ناظم الاطباء):
بارگهت راست بهنگام بار
مهر سلاحی و فلک پرده دار.
امیرخسرو (از آنندراج).
بود نه چندانکه توان برشمرد
رخت سلاحی به سلح خانه برد.
امیرخسرو (از آنندراج).

‎-1 (صفت) منسوب به جنگ لوازم جنگی، (صفت) رزم آور جنگنده حربی.

حالت و کیفیت گشاده سلاح.

مربوط به جنگ،
دارای کاربرد در جنگ: سلاح جنگی،
جنگجو، جنگنده،
(قید) [مجاز] با سرعت زیاد، شتابان،

هفت تیر

دلاور، مبارز، نستوه، جنگنده، حربی

جیش، شائک، عسکری

Militär [noun]

(ص نسب.) منسوب به جنگ. [خوانش: (جَ)]

خروس جنگی

192